စကားၾကီးသံုးခြန္းႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ (၀ံသာႏုအယ္ဒီတာ့ အာေဘာ္)

အရပ္ထဲ ရယ္စရာဟာသအေနနဲ႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကားဖူးတဲ့ ေမးခြန္းေလးတစ္ခုရွိပါတယ္။ ဘုရားေလာင္း မဟာဇနကၠမင္းသား သေဘၤာပ်က္လို႔ ဆီဦးေထာပတ္တ၀စား၊ လင္းယဥ္တိုင္ဖ်ားေပၚတက္၊ သားစားငါးေတြထူေျပာျပီး လိႈင္းေလထန္တဲ့ ပင္လယ္ျပင္ထဲ ခုန္ဆင္းမယ့္အခ်ိန္ စကားၾကီးသံုးခြန္းေျပာခဲ့တယ္။ အဲဒါ ဘာလဲသိလား ဆိုတဲ့ေမးခြန္းပါ။ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ေမးခံရတဲ့လူအတြက္ အေျဖရွာမရပါဘူး။ အေျဖက တစ္၊ႏွစ္၊သံုးလို႔ ေရျပီး ၀ုန္းခနဲခုန္ဆင္းတာပါတဲ့။ ခမ္းနားတဲ့အေၾကာင္းအရာကို မဆီမဆိုင္အခ်က္နဲ႔ ဟာသေဖာက္ထားတဲ့ ရယ္စရာဟာသေလးတစ္ခုပါ။ခုလည္း ခမ္းနားတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ စကားၾကီးသံုးခြန္းေျပာျပီး ခုန္ဆင္းသြားခဲ့ပါတယ္။ တားဖို႔အခ်ိန္မမွီလိုက္ပါဘူး။ ဇနကၠမင္းသားရဲ့ဟာသလိုမ်ိဳး ရယ္စရာမေကာင္းတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တူညီတဲ့အခ်က္ကေတာ့ သားစားငါးထူေျပာျပီး လိႈင္းေလထန္တဲ့ပင္လယ္ျပင္ထဲ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ ခုန္ဆင္းသြားတာပါ။ မဏိေမခလာကေတာ့ ဆက္သြယ္ေရးဧရိယာျပင္ပေရာက္ေနလို႔ လာကယ္ဖို႔မေသခ်ာပါဘူး။

တရားမ၀င္ ဘဂၤလီမ်ားအေရးဟာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းမွာ လိုသလိုအသံုးခ်ျပီး ခေလာက္ဆန္လို႔ရတဲ့ ၀ွက္ဖဲတစ္ခ်ပ္ပါ။ အဲဒီဖဲဟာ ဒိုင္လက္ထဲမွာရွိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ၀ိုင္းထဲကထိုးသားေတြအေနနဲ႔ အင္မတန္သတိထားျပီး ကစားႏိုင္ပါမွ ေတာ္ကာက်မယ့္အေနအထားပါ။ တစ္ခ်က္မွားတိုင္း တစ္လွည့္စားခံေနရပါတယ္။ အရင္းျပဳတ္တဲ့အခ်ိန္ ၀ိုင္းေဘးမွာငုတ္တုတ္ထိုင္ေနရံုကလြဲျပီး တျခားလုပ္စရာမရွိေတာ့ပါဘူး။

မွန္ေသာစကားဟာ သစၥာမည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိၾကားသာသနာမွာ သစၥာဆိုလို႔ လိုရာျပည့္တယ္ဆိုတာ မရိွေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ မွန္တိုင္းမေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ အရပ္စကားေပၚထြက္လာပါတယ္။ ေတာင္ကုတ္လူသတ္မႈျဖစ္ေတာ့ ျပည္တြင္းေနမူဆလင္ေတြ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သြားေတြ႕ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လူမ်ားစုဆိုတာ လူနည္းစုအေပၚ ေထာက္ထားညွာတာရမယ္ဆိုတဲ့ စကားကို လူသိရွင္ၾကားေျပာခဲ့ပါတယ္။ စကားၾကီးသံုးခြန္းထဲက ပထမဦးဆံုးစကားပဲျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားသူ၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ရဲ့ ေမတၱာစကားပါ။ ရင္ထဲကလာတဲ့ သစၥာစကားပါ။ ဒါေပမယ့္ သူမတိုင္းတဲ့ေပတံ နည္းနည္းတိုသြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစကားေၾကာင့္ သူမအေပၚေလးစားခ်စ္ခင္တဲ့ စာေရးသူအပါအ၀င္ ရခိုင္တခ်ိဳ႕ကလြဲျပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သစၥာခံခဲ့ၾကတဲ့ ေတာင္ကုတ္ျမိဳ႕ခံေတြအပါအ၀င္ ရခိုင္ေတြရဲ့ ေထာက္ခံမႈကို ဆံုးရံႈးသြားခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ စာေရးသူအေနနဲ႔ သူမေျပာတဲ့စကားဟာ မူဆလင္ေတြအေပၚမွာ ဆက္ဆံပံုတစ္ခုတည္းကို သက္ေရာက္ေစတာမဟုတ္ပဲ မျငိမ္းေသးတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ၾကားမွာ တျခားတိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုငယ္ေလးေတြ ဖိႏွိပ္ခံေနရတာကိုပါ သက္ေရာက္ေစတယ္လို႔ ျဖည့္စြက္နားလည္ေပးခဲ့လို႔ပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီစကားေၾကာင့္ လူမ်ိဳးျခားနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့သူ သူမကို သံသယ ရွိေနသူေတြၾကားမွာ လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ျဖစ္သြားျပီး အႏုတ္လကၡဏာျပသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက သူမမသိေသးတဲ့အခ်က္က အဲဒီစကားေျပာျပီး ရက္ပိုင္းအတြင္း ေပၚေပါက္လာမယ့္ ဘဂၤလီ-ရခိုင္အဓိကရုဏ္းျဖစ္ပြားရာ ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း ေဒသမွာ တိုင္းရင္းသား ရခိုင္ေတြဟာ လူနည္းစုျဖစ္ျပီး ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဘဂၤလီေတြရဲ့ သတ္ျဖတ္မုဒိန္းက်င့္တာေတြကို ခံစားခဲ့ရတယ္ဆိုတာပါပဲ။ သူမစကားကို ဘဂၤလီေတြအေလးထားခဲ့သလား ဆိုတာကေတာ့ အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္းပါပဲ။

ဒုတိယေျမာက္စကားကေတာ့ အတိအက်မမွတ္မိေပမယ့္ မွတ္မိသေလာက္ျပန္ေျပာရရင္ ကုလားလို႔ ကၽြန္မဘယ္ေတာ့မွမေခၚဘူး။ အဲလိုေခၚတာဟာ မိဘသြန္သင္ဆံုးမမႈ အားနည္းလို႔ ဆိုတဲ့စကားပဲျဖစ္ပါတယ္။ တကယ့္ကို အျငင္းပြားစရာစကားတစ္ခြန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ထံုးတမ္းစဥ္လာေခၚေ၀ၚခဲ့တဲ့ အသံုးအႏႈန္းတစ္ခုအတြက္ လူေတြရဲ့ နားလည္မႈထဲမွာ သူမတိုင္းတဲ့ေပတံက ေတာ္ေတာ္ေလးကို လြဲေခ်ာ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က အဆင့္အတန္းရွိတဲ့ ယဥ္ေက်းတဲ့လူေတြဟာ မူဆလင္၊ဟိႏၵဴ၊ဆစ္ လူမ်ိဳးေတြကို ဘိုင္နိမ္းနဲ႔ ကုလားလို႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေခၚတဲ့လူ မရွိသေလာက္ရွားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူမ်ိဳးအေနနဲ႔ ႏွိမ္ခ်တဲ့သေဘာထားမ်ိဳး လံုး၀မပါပဲ ကုလားတစ္ေယာက္၊ ကုလားမတစ္ေယာက္ဆိုတာမ်ိဳးကို ေျပာရိုးေျပာစဥ္ေျပာဆိုၾကျပီး စာထဲမွာလည္း ထည့္ေရးတာမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ေျပာဆိုသံုးစြဲလာတဲ့ ဒီအသံုးအႏႈန္းကို ေျပာဆိုလို႔ အျပစ္ရွိတယ္ဆိုတာမ်ိဳးကို ျမန္မာတစ္ရာမွာ ၉၉ေယာက္ လက္မခံႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီစကားကို မိန္႔ခြန္းထဲမွာ ထည့္ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြထဲမွာ သူမဖခင္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ေနေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္လည္း မိမဆံုးမ၊ဖမဆံုးမဘ၀ကို က်ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ မလိုအပ္ပဲေျပာတဲ့စကားတစ္ခြန္းအတြက္ သူမျပန္ရလိုက္တာက ျပည္သူအမ်ားစုရဲ့ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမကိုေလးစားသူတစ္ဦးအေနနဲ႔ ဒီစကားဟာ လူလူခ်င္းဘိုင္နိမ္းတပ္ျပီး ကုလားလို႔ေခၚျခင္းဟာ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမႈျဖစ္တယ္လို႔ သူမဆိုလိုတာေနမွာပါ ဆိုျပီး စာေရးသူျဖည့္စြက္နားလည္ေပးခဲ့ပါတယ္။။

အဲဒီစကားႏွစ္ခြန္းအျပင္ အျငင္းပြားစရာစကားေတြ သူမထပ္ေျပာခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဖတ္ဆည္လို႔မရတဲ့ စကားၾကီးသံုးခြန္းေလာက္ကိုပဲ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ တတိယေျမာက္ စကားကေတာ့ ခုခ်ိန္မွာ လူမႈဆက္သြယ္ေရးကြန္ယက္ေတြမွာ အလႈပ္ခတ္ဆံုးျဖစ္သြားတဲ့ ဘဂၤလီသားဖြားႏႈန္းထိန္းခ်ဳပ္တာဟာ လူအခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္တယ္ဆိုတဲ့ စကားပါပဲ။ ဒီစကားကို ဗံုးတစ္လံုးအျဖစ္ တင္စားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီဗံုးဟာ ကိုယ့္ကိုယ့္ကိုေသေၾကာင္းၾကံျပီး ခြဲတဲ့ဗံုးပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သူမေျပာတာဟာ မွားသလားဆိုေတာ့ မမွားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေျပာသင့္သလားဆိုေတာ့ သူမအေနနဲ႔ လံုး၀မေျပာသင့္တဲ့ စကားပဲျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတာ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားနဲ႔ ယွဥ္လာတဲ့အခါ မစားေကာင္းတဲ့အသီးတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ တရားမ၀င္လူ၈သိန္းရဲ့ အခြင့္အေရးကို ဦးစားေပးဖို႔ က်န္တဲ့ တရား၀င္သန္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ရဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ဖဲ့ေပးရမယ့္ အေျခအေနမ်ိဳးဟာ တရားမွ်တမႈရွိပါသလား။ မူဆလင္ေရြ႕ေျပာင္းေနထိုင္သူမ်ားရဲ့ ျပႆနာဟာ ယေန႔ကမၻာမွာ ေခါင္းအကိုက္ရဆံုး ျပႆနာတစ္ခုပါ။ လက္ရွိဥေရာပႏိုင္ငံအခ်ိဳ႕မွာ ရာစုႏွစ္အတြင္း အဆိုး၀ါးဆံုး လူမ်ိဳးေရးအဓိကရုဏ္းေတြ ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာမွာ မူဆလင္အၾကမ္းဖက္၀ါဒကို ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕မႈ တစ္ေန႔တျခား မ်ားျပားလာေနပါတယ္။ ဒီျပႆနာေတြရဲ့ ျမစ္ဖ်ားခံရာကို ၾကည့္လိုက္ရင္ မူဆလင္တိုင္းျပည္ေတြကေန မျငိမ္မသက္မႈေတြေၾကာင့္ ေနရပ္ကိုစြန္႔ခြာလာတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ၊ ဒုကၡသည္အေယာင္ေဆာင္ေတြဟာ လူသားခ်င္းစာနာမႈ၊ လူ႔အခြင့္အေရးစတဲ့ အက္ေၾကာင္းေတြကေန တစတစ စိမ့္၀င္လာျပီး သူတို႔နဲ႔အတူပါလာတဲ့ ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္၀ါဒဟာ လက္ခံရာႏိုင္ငံေတြကို ေကာင္းေကာင္းဒုကၡေပးလွ်က္ရွိေနပါတယ္။ တရားဥပေဒစိုးမိုးတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာေတာင္ ျပႆနာေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ျဖစ္ပြားေနတာကိုၾကည့္ရင္ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈမရွိတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘယ္ေလာက္ထိေရွ႕ေလွ်ာက္ ဆိုး၀ါးလာႏိုင္သလဲဆိုတာ သာမန္လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေတာင္ မွန္းၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။ ကုလားအုတ္ပံုျပင္ဟာ ဒီေခတ္မွာ မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္ေနရတဲ့ အရာတစ္ခုပါ။ အဲဒါကို ျမင္လွ်က္၊ၾကားလွ်က္၊သိလွ်က္နဲ႔ အဆင္ျခင္မဲ့ ဒီစကားထြက္လာတာကေတာ့ အမ်ားသူငွာ အံ့ၾသသင့္စရာပါ။ စာေရးသူအေနနဲ႔ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဘယ္လိုမွျဖည့္စြက္ နားလည္ေပးလို႔မရေတာ့ပါဘူး။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္လို မူဆလင္အမ်ားစုေနထိုင္ရာ ႏိုင္ငံမွာေတာင္ သားဖြားႏႈန္းကန္႔သတ္မႈေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတ့ဲအခ်ိန္မွာ အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီကိစၥကိုေဆာင္ရြက္တာဟာ မတရားဘူးလို႔ စြပ္စြဲလို႔မရပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံက တိုင္းရင္းသားအမ်ားစုက သားသမီးတစ္ဦးစႏွစ္ဦးစထက္ ပိုယူတာမ်ိဳး စား၀တ္ေနေရးေၾကာင့္ ဒီဖက္ေခတ္မွာ အရမ္းနည္းပါတယ္။ ဘဂၤလီမိသားစုေတြရဲ့ သားဖြားႏႈန္းဟာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိျမင့္တက္ေနတာ ၾကာပါျပီ။ ဒါကိုထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔မၾကိဳးစားရင္ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ျပႆနာေတြက အမ်ားၾကီးပါ။ ဒါကို လူ႔အခြင့္အေရးရႈေထာင့္ကေန ကြက္ကြက္ေလးၾကည့္တာက ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့အျမင္မ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ တရားမ၀င္ဘဂၤလီေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြထက္ ပိုတဲ့အခြင့္အေရးမ်ိဳး ေပးသင့္ပါသလား။ အဲဒီလိုေပးလို႔ျဖစ္လာတဲ့ ျပႆနာေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြပဲ ရင္စီးခံစားရမယ္ဆိုတာကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မစဥ္းစားမိေလေရာ့သလား။ တတိယစကားအဆံုးမွာ ၀ုန္းခနဲခုန္ဆင္းသြားတယ္လို႔ စာေရးသူသံုးသပ္ရင္ မွားတယ္လို႔ ျငင္းမလား သိခ်င္ပါတယ္။

ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုး တေလာက သူမကိုထိုင္ဗုတ္ခဲ့ၾကတဲ့ Time မဂၢဇင္းရဲ့ ၾသဇာအရွိဆံုးပုဂၢိဳလ္ေရြးခ်ယ္ပြဲမွာ သူမကို Icon စာရင္းမွာထည့္သြင္းထားတာ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ လက္ရွိဘ၀မွာေတာ့ သူမဟာ Politician တစ္ေယာက္ပါ။ လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ေယာက္ပါ။ အတိုက္အခံပါတီေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ပါ။ အဲဒီေတာ့ သူမအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ေယာက္ပီသစြာ ေျပာဆိုျပဳမူက်င့္ၾကံတတ္ဖို႔ မျဖစ္မေနလိုအပ္ပါတယ္။ ဒီစကားကို မာသာထရီဇာလို ပရဟိတသမားတစ္ေယာက္ကေျပာလို႔ ဘာမွျပႆနာမရွိပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္းေပၚေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ေယာက္ဟာ လူထုရဲ့အသံကို နားစြင့္ရပါတယ္။ လူထုဆႏၵကို လိုက္ေလွ်ာရပါတယ္။ လူထုနဲ႔ ကင္းကြာလို႔မရပါဘူး။ လူထုရဲ့အားနဲ႔ ေရွ႕တိုးဖို႔ ၾကိဳးစားရပါတယ္။ ခု သူမ လူထုနဲ႔ ကင္းကြာစျပဳလာပါျပီ။ ဒါ သူမအေနနဲ႔ က်ဆံုးဖို႔ အစျပဳလာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

သူမဟာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးရဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လူထုအသည္းႏွလံုးထဲမွာ သူမကိုအမွတ္တစ္ရာအျပည့္ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ခု သူမရဲ့စကားေတြကေန သူမဆီက အမွတ္ေတြတျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြက်ျပီး ျပိဳင္ဖက္အုပ္စုဆီ ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ အဲဒါဟာ ႏိုင္ငံအတြက္ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာမဟုတ္ပါဘူး။ ခုခ်ိန္ထိ ျပိဳင္ဖက္အုပ္စုနဲ႔ သူမဟာ အရည္အခ်င္းအမ်ားၾကီး ကြာဟေနပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုကြာတာကို သာယာျပီး စိတ္ထင္ရာေလွ်ာက္ေျပာေနလို႔ မရပါဘူး။ ငါမွန္တယ္ဆိုျပီး လက္လြတ္စပယ္ ေျပာဆိုလို႔ မရပါဘူး။ အမွန္တရားကို တိုင္းတာတဲ့ေနရာမွာ သူမရဲ့ေပတံတစ္ေခ်ာင္းတည္းနဲ႔ တိုင္းတာလို႔ မျပည္႔စံုပါဘူး။ ျပိဳင္ဖက္အုပ္စုက ဘာေျပာေျပာ ျပည္သူနားမ၀င္ပါဘူး။ ဘယ္လိုကတိပဲေပးေပး ျပည္သူ႔ရင္ထဲမေရာက္ပါဘူး။ သူမရဲ့ႏႈတ္ထြက္စကားဟာ ျပည္သူေတြကို အားျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီစကားက်ေတာ့ ျပည္သူေတြကို ငါ့ေလာက္မသိတဲ့ ႏြားေတြလို႔ ေစာ္ကားလိုက္သလို အမ်ားစုကခံစားေနၾကပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဗဟိုျပဳစနစ္နဲ႔ လည္ပတ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွာ သူမရဲ့တာ၀န္ဟာ အင္မတန္ၾကီးမားလွပါတယ္။ ပါတီကိုေထာက္ခံတာထက္ သူမကိုေထာက္ခံတဲ့လူဦးေရက အဆေပါင္းမ်ားစြာပိုမ်ားေနပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေၾကာင့္ သူမတစ္စံုတစ္ခုမွားတာနဲ႔ ပါတီရဲ့လူထုေထာက္ခံမႈ ယိုင္ဆင္းသြားတတ္ပါတယ္။ သူမရဲ့ျပိဳင္ဖက္အုပ္စုဟာ ႏိုင္ငံတ၀ွမ္းက မဲဆႏၵနယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လူရိုေသ၊ရွင္ရိုေသ၊ ရပ္မိရပ္ဖ၊ ျမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုး၊ သူေဌးသူၾကြယ္စတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ပါတီကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ လာမယ့္ ၂၀၁၅က်ရင္လည္း အဲလိုပဲ ၀င္ခိုင္းအုန္းမွာပါ။ ဒီလူေတြဟာ အစိုးရနဲ႔မကင္းရာမကင္းေၾကာင္း ပတ္သက္ေနရသူေတြျဖစ္ေပမယ့္ သက္ဆိုင္ရာေဒသေတြမွာ ရပ္ေရးရြာေရး လူ၀င္ဆန္႔ျပီး ၾသဇာၾကီးတဲ့လူေတြပါ။ နာမည္ပ်က္ရွိသူေတြရွိေနေပမယ့္လို႔ နာမည္ေကာင္းရွိတဲ့ လူေတြလည္း တပံုတေခါင္းရွိေနပါတယ္။ အဲဒီလိုလူမ်ိဳးေတြနဲ႔ ယွဥ္ျပိဳင္ရမယ့္ NLD ကိုယ္စားလွယ္ေတြဖက္ကို ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ တခ်ိဳ႕ဟာ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔အနစ္နာခံေပးဆပ္မႈ၊ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈ၊ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ရွိမႈ စတဲ့အားသာခ်က္ေတြ ရွိေနေပမယ့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လူရာမ၀င္ျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးခဲ့တာ ခံခဲ့ရတဲ့အတြက္ ၾသဇာရွိမႈအပိုင္းမွာ အစိုးရလူတခ်ိဳ႔ကို မယွဥ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီလိုကိုယ္စားလွယ္ေတြအတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ အရွိန္အ၀ါကို အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ မွီခိုျပီး ယွဥ္ျပိဳင္ရမွာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ေဒၚစုဟာ ပါတီတစ္ခုလံုးအတြက္ အခရာျဖစ္ေနပါတယ္။ သူမေျခလွမ္းတစ္ခ်က္အေရြ႕မွားတာနဲ႔ သူမရဲ့လူေတြ ၾကိဳးစားခဲ့သမွ် အကုန္ဂြမ္းမယ့္ အေနအထားမွာ ရွိေနပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူမစကားရဲ့ ရိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ တစ္သက္လံုး ဒီခ်ဳပ္အေပၚ သစၥာရွိစြာနဲ႔ ေထာင္က်ခံ၊ဘ၀ပ်က္ခံ၊ သူ႔ဆီကိုဖုန္းဆက္တာေတာင္ ဖုန္းအိမ္ကေခၚမေပးရဲတဲ့အထိ လူရာမ၀င္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ေတာင္ကုတ္ျမိဳ႕နယ္ NLD ပါတီ၀င္ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း မိုးႏိုင္စိုးတစ္ေယာက္ ဘယ္လိုေနမလဲ စဥ္းစားေနမိပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသား အမ်ားစုဟာ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ နည္းပါးၾကပါတယ္။ အယံုလြယ္တတ္ၾကပါတယ္။ တစ္ဖက္က လူမ်ိဳးေရး၊ဘာသာေရးအေၾကာင္းျပျပီး မိႈင္းတိုက္ရင္ အလြယ္တကူလက္ခံတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ငါကမွန္တဲ့စကားကိုေျပာတာဆိုျပီး လက္လြတ္စပယ္လုပ္လို႔မရပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ စာေတြ႕ဆိုတာ တခါတေလမွာ အလုပ္မျဖစ္တတ္ပါဘူး။ ေတာမကၽြမ္းရင္ အခ်ိန္မေရြးသားေကာင္ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ အနားက လက္ခုပ္သံေတြကိုခ်ည္း သာယာေနလို႔မရပါဘူး။ တစ္ေယာက္တည္း အကုန္လံုးတာ၀န္ယူ ေခါင္းခံေနလို႔မျဖစ္ပါဘူး။ အဆုတ္၊အတက္၊ အလွည့္၊အေျပာင္း သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အထာညက္ဖို႔လိုပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ တရားမွ်တစြာယွဥ္ျပိဳင္တဲ့ ပြဲမ်ိဳးဆိုတာ စာအုပ္မွာပဲရွိပါတယ္။ အျပင္မွာမရွိပါဘူး။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မဟာဇနကၠကေတာ့ ကိုယ့္သေဘၤာကိုယ္ဖ်က္ျပီး မွန္ကန္ေသာ စကားၾကီးသံုးခြန္းနဲ႔အတူ ေရထဲ၀ုန္းခနဲ ခုန္ဆင္းသြားပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူေရကူးတာကို ဆက္လက္အားေပးေ၀ဖန္ေနအုန္းမွာပါ။ သူ႔ကို စိတ္ပ်က္မိေပမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတာ့ မကုန္ေသးပါဘူး။ အေကာင္းဆံုးကူးခတ္ျပီး ရည္မွန္းခ်က္ကမ္းေျခကို ဆိုက္ေရာက္ႏိုင္ပါေစလို႔ပဲ ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ျမတ္သိန္းထြန္း(ဘြရွင္)

အယ္ဒီတာခ်ဳပ္

၀ံသာႏု