ေတာတြင္းသား ဘြ (ပထမပိုင္း)

ေတာတြင္းသားဘြ

ဘြေဖ့ဘုတ္မသံုးတတ္ေသးခင္ေပါ့ေလ....

တပ္ကထြက္ျပီး အျပင္မွာအေျခအေနေတြဆိုးလာေတာ့ ေခြးတိုးေပါက္ကေန ေလးဖက္ေထာက္တိုးျပီး တိုးတက္ခမ္းနားလွပါတယ္ဆိုတဲ့ အာဆီယံႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ့ ေတာတြင္းတစ္ေနရာမွာ ဘြအလုပ္သြားလုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဆီဆန္ဆား အေသးသံုးတိုလီမုတ္စေတြ၀ယ္လို႔ရတဲ့ အိမ္ဆိုင္ေသးေသးေလးရွိတဲ့ အနီးဆံုးရြာဟာ ဘြေနတဲ့ေဂဟာနဲ႔ ငါးမိုင္ေလာက္ေ၀းပါတယ္။

ဘြရဲ့ေဂဟာကေတာ့ တာလပတ္မိုး၊ ပီနံအိတ္ကာ၊ က်ပ္လံုး၀ိုင္းေလာက္ရွိတဲ့ အပင္ေတြကိုခုတ္ အခက္အလက္ေတြကို အေခ်ာသတ္ျပီး ပီနံၾကိဳးနဲ႔က်စ္ခ်ည္ျပီး ခင္းထားတဲ့ၾကမ္းခင္းနဲ႔ အထူးစပယ္ရွယ္ လက္ရာေျမာက္စြာ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ရာဘာခင္းေနာက္ဖက္ ေတာရိုင္းထဲက တဲေလးျဖစ္ပါတယ္။ တဲနံရံေပၚမွာနဲ႔ ေခါင္မိုးအတြင္းပိုင္းမွာေတာ့ သတင္းစာထဲက ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာပံုေတြ ေနရာမလပ္ေအာင္ ကပ္ျပီး အလွဆင္ထားပါတယ္။
ဧည့္ခန္းက လူေလးငါးေယာက္ထိုင္လို႔ရေအာင္ က်ယ္၀န္းျပီး ညဖက္မွာေတာ့ အိပ္ခန္းျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒီေဘးမွာ အဖီေလးထုတ္ျပီး မီးဖိုေခ်ာင္လုပ္ထားပါတယ္။ အိုးႏွစ္လံုး၊ေၾကာ္စရာ ဒယ္ျပားတစ္ခု၊ စဥ့္ႏွီတံုးနဲ႔ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေလးငါးခု၊ ဂက္စ္မီးဖိုတစ္လံုးနဲ႔ ဂက္စ္အိုးတစ္အိုး၊ အဲဒီေဘးမွာ ေရာ္ဘာျခစ္တဲ့ဓားေသြးဖို႔ ဓားေသြးေက်ာက္ေတြနဲ႔ ေရခြက္ေတြ၊ ေတာခုတ္ဓားမၾကီး စသျဖင့္ေပါ့ေလ။ တအိမ္လံုးမွာ အဖိုးတန္ဆံုးဆိုလို႔ ပန္နာဆိုးနစ္ေရဒီယိုကက္ဆက္ေလးတစ္လံုးပဲ ရွိတယ္။

အိမ္ေနာက္ဖက္ မလွမ္းမကမ္းမွာ ေတာင္က်စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒီစမ္းေခ်ာင္းေလးကို ေပါင္လံုးေလာက္တုတ္တဲ့ သစ္လံုးေလးငါးခုခ်၊ သဲအိတ္ေတြနဲ႔ဆည္လိုက္ေတာ့ ေျခသလံုးေလာက္ပဲ နက္တဲ့ေခ်ာင္းေလးဟာ ေပါင္လယ္ေလာက္ထိ ေရျပည့္လာျပီး ဆည္ထားတဲ့အေပၚကေန ေရတံခြန္ေလးလို လွ်ံက်ေနပါတယ္။ ဘြအလုပ္ကျပန္လာရင္ အဲဒီေပၚကေနထိုင္၊ ခြက္နဲ႔ခပ္ျပီး ေရခ်ိဳးတာေပါ့။ အဲဒီေရခ်ိဳးဆိပ္ရဲ့ ေအာက္ဖက္ မလွမ္းမကမ္းမွာ တံတားေလးထိုးျပီး ၾကယ္ျမင္လျမင္ အိမ္သာေလးတစ္ခုလုပ္ထားပါတယ္။ ထြက္သမွ် ေရစီးနဲ႔ပါသြားေတာ့ အနံ႔အသက္ကင္းစင္ျပီး လံုး၀အိုေကမွာ စိုေျပေနတဲ့ ၾကယ္ငါးပြင့္အဆင့္ အိမ္သာေလးေပါ့ေလ။

ဘြရဲ့ေဂဟာမွာ မွီတင္းေနထိုင္ၾကတာကေတာ့ ဘြျပီးရင္ ေနာက္ထပ္ ၅ေကာင္ရွိပါေသးတယ္။ မဲက်ီမ၊ ရန္လို၊ အာႏိုး၊ ခင္ညႊန္႔၊ မနီ ဆိုတဲ့ ဘြအခ်စ္ေတာ္ ေခြးငါးေကာင္ပါ။ ဘြေရာက္စက သူတို႔အားလံုး ေတာထဲမွာ ကိုယ့္ဘာသာ ရွာစားေနတဲ့ ေခြးရိုင္းေတြပါ။ အစာေခၚေကၽြးရင္း ယဥ္သြားေတာ့ အိမ္ေခြးျဖစ္သြားပါတယ္။ ေတာလိုက္တဲ့ေနရာမွာ လိုက္ၾကည့္စရာ မလိုပဲ စိတ္ခ်ရတဲ့ေကာင္ေတြပါ။ တစ္ေယာက္စာခ်က္စားရာကေန ပိုလွ်ံတာေလးကိုပဲ ေကၽြးႏိုင္ေပမယ့္ သူတို႔ဘာသာရွာစားတတ္တဲ့ေကာင္ေတြပါ။ ဖြတ္၊ဖား၊ေျမြ အကုန္ရွာစားပါတယ္။

မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ ဓားေသြးျပီးရင္ တစ္ေယာက္တည္း ၅ဧကပတ္လည္ျခံထဲ ေခြးတစ္အုပ္နဲ႔ အလုပ္ဆင္းရပါတယ္။ ဓားေသြးတယ္ဆိုလို႔ ဗဟုသုတေျပာရအုန္းမယ္။ ေရာ္ဘာျခစ္တဲ့ဓားဟာ အဖ်ားက ေခါက္ခ်ိဳးထားတဲ့ပံုစံရွိပါတယ္။ အဲဒီဓားကို စသံုးေတာ့မယ္ဆိုတာနဲ႔ ဓားေသြးေက်ာက္အၾကမ္းစားနဲ႔ အသြားေဖာက္ရပါတယ္။ ျပီးရင္ ေခ်ာၾကမ္းေခၚတဲ့ နည္းနည္းပိုေခ်ာတဲ့ေက်ာက္နဲ႔ ထပ္လိုက္ရပါတယ္။ အသြားထက္လာျပီဆိုရင္ သင္ပုန္းေက်ာက္နဲ႔ ထပ္ေသြးရပါတယ္။ အဲဒီအဆင့္မွာ အသြားမွာရွိတဲ့ အစင္းေၾကာင္းေတြေပ်ာက္ျပီး ဓားဟာအရမ္းထက္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မျပီးေသးပါဘူး။ အသြားထက္ရံုတင္မက ညက္သြားေအာင္ ေက်ာက္တံေက်ာက္ (သမန္းေက်ာက္)နဲ႔ ထပ္ေသြးရပါတယ္။ ေနာက္အဆံုးအဆင့္မွာေတာ့ ဓားရဲ့အသြားကို လံုး၀မထိရပဲ ဓားျပားေပၚကို ဓားေသြးေက်ာက္ပံုစံလုပ္ျပီး ေကာ္ပတ္စားထားတဲ့ သစ္သားျပားနဲ႔ ထပ္ပြတ္ရေသးပါတယ္။ အဲဒီအဆင့္ေရာက္သြားရင္ေတာ့ ယင္မနားအဆင့္ ဒါမွမဟုတ္ ဓားသြားေပၚ စကၠဴတင္ၾကည့္ရင္ေတာင္ ျပတ္တဲ့အဆင့္ ေရာက္သြားပါျပီ။

ေရာ္ဘာေစးက မိုးရြာရင္ျခစ္လို႔မရပါဘူး။ အဲေတာ့ ဘြရွင္ ေလးဂြတစ္လက္နဲ႔ ေတာကစားထြက္တာေပါ့ေလ။ အိတ္ထဲမွာ ငါးဖမ္းပိုက္၊ငွက္ေထာင္တဲ့ ေကာင္းကင္ပိုက္၊ ေလာက္စာလံုး၊ ဂ်င္ဂလိနဲ႔ ေက်ာမွာ မွိန္းတစ္ေခ်ာင္းရယ္ ေတာခုတ္ဓားရယ္ပါတယ္။ လိုလိုမယ္မယ္ ညဖက္ေရာ္ဘာျခစ္တဲ့ေနရာမွာ ဦးထုတ္မွာတပ္ျပီး မီးထြန္းရတဲ့ ဂက္စ္မီးခြက္မွာ သံုးတဲ့ဂက္စ္ေက်ာက္ေတြကို ကိုလာပုလင္းေတြထဲ ထည့္ယူလာပါတယ္။ အဲဂက္စ္ေက်ာက္ထည့္ထားတဲ့ ပလတ္စတစ္ပုလင္းထဲေရတစ္၀က္ထည့္ျပီး အဖံုးကို ေလလံုေအာင္ဆို႔လိုက္ရင္ ေဗ်ာက္အိုးလိုအသံအက်ယ္ၾကီးကြဲပါတယ္။ အဲဒါက ေတာထဲမွာ က်ားလို၊၀က္၀ံလိုမ်ိဳး အႏၱရာယ္ရွိတဲ့ေကာင္ေတြကို ေျခာက္လွန္႔ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ေတာစပ္မွာ ေကာင္းကင္ပိုက္စေထာင္လိုက္ပါတယ္။ ၀ါးလံုးႏွစ္လံုးနဲ႔ လူႏွစ္ရပ္ေလာက္အျမင့္မွာ တန္းထားလိုက္တာပါ။ ျပီးရင္ ဆီအုန္းခင္းထဲတစ္နာရီေလာက္ပတ္လိုက္ေတာ့ ေတာၾကက္တစ္ေကာင္နဲ႔ ဘုတ္တစ္ေကာင္ရလိုက္ပါတယ္။ အဲဒါျပီးေတာ့ တစ္မိုင္ေလာက္အေ၀းက ေခ်ာင္းေရၾကီးေနတဲ့ေနရာမွာ ငါးဖမ္းပိုက္သြားတန္းျပီးတာနဲ႔ တစ္ေန႔ကေထာင္ထားတဲ့ ေတာ၀က္ကိုင္းဖက္ကို ေျခဦးလွည့္လိုက္ပါတယ္။ ေတာ၀က္ေတြက မိုးရြာျပီးလူနံ႔ေပ်ာက္တဲ့အခ်ိန္ ဆီအုန္းခင္းထဲ ဆီအုန္းသီးစားထြက္ေလ့ရွိပါတယ္။ သူတို႔လာေနက်လမ္းမွာ ေျခရာေကာက္ျပီး ဆိုင္ကယ္ဘရိတ္ၾကိဳးကို ကြင္းေလွ်ာလုပ္၊ ႏိုင္လြန္ၾကိဳးၾကီးနဲ႔တြဲျပီး သုတ္ကိုင္းေထာင္တာပါ။ ၀က္ကသုတ္ကိုင္းမိရင္ တမြန္းတည့္တာနဲ႔ ေသတတ္ပါတယ္။ ၀က္ဆိုတဲ့အမ်ိဳးက အပူဒဏ္မခံႏိုင္ဘူးေလ။ ညႊန္မလူးရရင္ ေသေရာ။ ေသသြားရင္စားမေကာင္းေတာ့ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ သုတ္ကိုင္းကို အျမဲသြားစစ္ရတယ္။

ကိုင္းနားေရာက္ေတာ့ ရုန္းသံၾကားလိုက္ရတယ္။ ၀က္သုတ္ကိုင္းမိေနပါျပီ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေတာ၀က္ကသုတ္ကိုင္းမိရင္ ရုန္းကန္ရင္းၾကိဳးနဲ႔အပင္ေတြနဲ႔ပတ္ျပီး လႈပ္မရျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ ရုန္းသံသိပ္အမ်ားၾကီး မၾကားရေတာ့ ၾကိဳးပတ္ေနျပီထင္ျပီး တိုးသြားတာ ရွဴးခနဲအသံတခ်က္ၾကားလိုက္ရျပီး ျဗဳန္းဆို ေတာ၀က္ အခ်ိန္ ၅၀ေလာက္တစ္ေကာင္ ဘြရွင္ကိုလိုက္ပက္ပါေတာ့တယ္။ 

သတိမလြတ္လိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတယ္ ေျပာလို႔ရတယ္ ေနာက္ကိုအားတကုန္ခုန္ဆုတ္လိုက္ေတာ့ ေျခအက်မွာ ေနာက္ကအပင္နဲ႔ျငိျပီး လူကပက္လက္လန္ လဲက်သြားပါတယ္။ ၀က္ႏႈတ္သီးနဲ႔ ကိုယ့္ေပါင္ၾကားနဲ႔ ထိခါနီးဆဲဆဲ.. ေနာက္က သုတ္ကိုင္းၾကိဳးတင္းသြားလို႔ ၀က္လည္း သူ႔အရွိန္နဲ႔သူ ဖင္ထိုင္က်သြားပါတယ္။ အဲအခ်ိန္မွ လူကသတိ၀င္လာျပီး မွိန္းျဖဳတ္ျပီး တအားေဆာင့္ထိုးလိုက္တာ ခ်က္ေကာင္းထိသြားလို႔ ၀က္ျငိမ္က်သြားတယ္။ အဲေတာ့မွပဲ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္။ အကယ္၍ သုတ္ကိုင္းၾကိဳးသာ တင္းမသြားရင္၊ သုတ္ကိုင္းၾကိဳးသာျပတ္သြားရင္ ၀က္ႏႈတ္သီးက သစ္ေခါက္ခြာစားေနက် ဓားသြားေလာက္ထက္တဲ့ အစြယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းလက္မွာ ဘြေပါင္ၾကားကဥစၥာေလး အရင္းကေနျပဳတ္ျပီး ေတာၾကီးမ်က္မည္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း ဘြပ်က္သြားေလာက္ျပီ။

၀က္ေသသြားေတာ့ ေဘးနားက ထင္းေျခာက္ေတြေကာက္ျပီး မီးျမိွဳက္၊ အေခါက္ေပၚကအေမႊးေတြေလာင္ျပီး အေရျပားေဖာင္းၾကြလာတဲ့အခ်ိန္ ဓားနဲ႔နာနာျခစ္၊ အဲလိုမျခစ္ရင္ တခ်ိန္လံုးညႊန္လူးထားတဲ့ ေတာ၀က္က အရမ္းနံတယ္။ ဓားနဲ႔ျခစ္ျပီး ကိုယ္လံုးေဖြးေဖြးျဖဴသြားေတာ့ ရင္ခြဲ၊ ေလးေပါင္ေလးဖက္ျခမ္းျပီး ပီနံအိတ္ထဲထည့္၊ ရိုးရာအရ ႏႈတ္သီးဖ်ား၊ လွ်ာဖ်ား၊နားရြက္ဖ်ား၊အျမီးဖ်ားေတြကို ပိန္းရြက္နဲ႔ နတ္တင္၊ နီးစပ္ရာ ေရာ္ဘာခင္းေတြဆီက ျမန္မာေတြကို မတ္စိပို႔ျပီး အရက္၀ယ္လာခိုင္း။ ျပီးရင္ တဲကိုျပန္ျပီး အေစ့ေတြမ်ိဳးက်ဲစိုက္ထားတဲ့ ဘြကိုယ္ပိုင္စိုက္ခင္းကေန ငရုတ္သီးခူး၊ ခ်ဥ္ေပါင္ညႊန္႔ဆိတ္၊ ဘြမေရာက္ခင္ကလူေတြ စိုက္ခဲ့တဲ့ သံပုရာပင္ကေန အရည္ရႊန္းရႊန္း ဆယ္လံုးေလာက္ခူးျပီး ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔ျပင္ဆင္ရတာေပါ့ေလ။ အဲေန႔ညက ဘြရဲ့တဲေဂဟာမွာ ၀က္ေခါင္းသုတ္၊ ၀က္ကလီဇာဆီျပန္၊ ၀က္လက္စြပ္ျပဳတ္နဲ႔ အရက္ငဲ့ေသာက္ရင္း ဖဲ၀ိုင္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးၾကီး ခင္းၾကေတာ့တာေပါ့။ ကက္ဆက္ထဲက တြံေတးသိန္းတန္ရဲ့ ေထြးညိဳသီခ်င္းကို သံျပိဳင္လိုက္ဆိုရင္း အျမည္းစားလိုက္၊ အရက္ေသာက္လိုက္နဲ႔ ဘ၀မွာ အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ေတြေပါ့ေလ။ အရင္ဖမ္းမိထားတဲ့ ေတာၾကက္နဲ႔ ငွက္ကို ဆားဆႏြင္းေလးလူးျပီး ၾကြပ္ၾကြပ္ေက်ာ္၊ ငါးပိုက္တန္းကမိထားတဲ့ငါးေတြကိုေတာ့ ဟင္းမ်ားေနလို႔ ဆားနယ္ထားလိုက္ရဲ့။ ေနာက္အဆင္ေျပတဲ့အခ်ိန္ အဲေနရာျပန္သြားျပီး ေတာတြင္းသားတေခါက္ေတာ့ ျပန္သြားလုပ္မယ္ စိတ္ကူးယဥ္ထားတယ္။