မားကို႕စ္ရဲ႕ ကဗ်ာ

မိုနီကာ
နင့္ႏႈတ္ခမ္းလႊာ မျပံဳးေပမယ့္
ငါ့ႏွလံုးသား ေႏြးေထြးဆဲပါအခ်စ္ရယ္
ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း
အေကာင္းခ်ည္း မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္
ေႏွာင္ၾကိဳးတစ္မွ်င္အေနနဲ႕
ရွင္သန္ေနတဲ့ငါ
ရင္ထဲမွာအသာေပြ႕
ေမြ႕ရာထက္မွာတင္
နင္အသက္ဆက္ဖို႕အတြက္
မနက္စာ ခပ္ေႏြးေႏြး
ငါခြံ႕ေကၽြးတဲ့အခါတိုင္း
နင္မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းနဲ႕ၾကည့္တတ္တယ္




ဇရာတင္ေပမယ့္
အရင္လိုလွေနဆဲပါလို႕ေျပာရင္
အရူးလို႕ ငါ့ကိုထင္ကုန္ၾကမလား
အျပင္မသြားျဖစ္တာလဲ ၾကာလွေပါ့
ငါ့ေဘးမွာေတာ့ နင္မပါ
ငါ အားေလွ်ာ့မိတာေပါ့ အခ်စ္ရယ္
တခ်ိန္က ညစ္က်ယ္က်ယ္အျပံဳး
တေန႕လံုးမွာ တစ္ခါေလာက္ျပံဳးမလားလို႕
ပင္စင္အတြက္ေတာင္ ရံုးမသြားျဖစ္တဲ့ငါ
သံုးစရာျပတ္ရင္ေတာင္
နင့္အျပံဳးနဲ႕ အငတ္ခံႏိုင္တဲ့အထိ
ငါရုးသြပ္မိေသးတယ္
အေတြးထဲမယ္ မင္းအေၾကာင္း
အေဟာင္းထဲက အေကာင္းေတြဆီ
ေႏွာင္းရတုေတြ စိန္စီခါနီးမွ
ဆည္းဆာက အလင္းေဖ်ာ့ခဲ့ေပါ့
ေမ်ာ့ေမ်ာ့ေလး ေခြေနတဲ့နင့္ကို
ေတးဆိုေခ်ာ့လို႕ သိပ္ပါရေစ။



ႏွစ္ေယာက္အတူတူေလွ်ာက္တိုင္း
တုန္႕ဆိုင္းဆိုင္း ေနာက္ကလိုက္
တိမ္တိုက္ေတြ မိႈင္းခဲ့တဲ့တစ္ေန႕
ခုထိ ငါမေမ့ေသးဘူး
ထူးထူးျခားျခား နင္ငါ့ကို ေျပာတဲ့စကား
မပင္ပန္းဘူးလားတဲ့...
နားတြင္းကို၀င္ ရင္ထဲမွာက်င္ခနဲ
နင္ငါ့ကိုခြဲမသြားခင္
နင့္ရင္ထဲက လက္ေဆာင္
ဒီေန႕ေနေရာင္မကြယ္ေသးခင္
ငါေသမယ္ဆိုရင္ေတာင္
ဒီေကာင္မပင္ပန္းေသးပါဘူးအခ်စ္ရယ္။



ဇရာရဲ႕ဆည္းဆာရိပ္မွာ
အိပ္တန္းတက္ေနရွာတဲ့ အခ်စ္
အသစ္ဆိုတာ တို႕ႏွစ္ေယာက္အတြက္မရွိေတာ့ေပမယ့္
အလွည့္အေျပာင္းရယ္ မလာပါေစနဲ႔ရယ္လို႔
စို႔တက္လာတဲ့မ်က္ရည္ကိုသုတ္
ထမင္းတလုတ္ေလာက္ ထပ္စားပါဦး အခ်စ္ရယ္
ဖြယ္ဖြယ္ရာရာမဟုတ္ေပမယ့္
ငါတတ္သေလာက္ ခ်က္ျပဳတ္
တေနကုန္ အလုပ္ရႈပ္ေနရင္ေတာင္
ဒီေကာင္ ေ၀းေ၀းမသြား
နင့္အနားမွာပဲ ရွိပါတယ္။


ငါ့ကမၻာျပိဳတဲ့ေန႕
ဘယ္လိုေမ့ထားရမလဲ
ခြဲခြာျခင္းစကား
မၾကားလိုပါ၏ဘုရားလို႕
အၾကိမ္ၾကိမ္၀ပ္တြားေတာင္းပန္ခဲ့ေပမယ့္
အသံသဲ့သဲ့ညည္းျငဴရင္း
ငါအတင္းတားေနတဲ့ၾကားက
နင္ထြက္သြားခဲ့ျပီ
ဒီဘ၀ဤမွ်
ျပည္ဖံုးကား တကယ္ခ်လိုက္ျပီေပါ့ မိုနီကာ။



ဆီခန္းတဲ့မီးဇာ
ဘယ္နည္းနဲ႕ ၀င့္၀ါႏိုင္မလဲ
မသဲကြဲတဲ့ အတိတ္က
ရွိသမွ် နင့္ပံုရိပ္
တိတ္တိတ္ကေလး ငါယူၾကည့္
ငါ့အပူ လူသိမွာစိုးလို႕
စို႔ေနတဲ့မ်က္ရည္
ေသရြာထိပါေလမလား
သြားႏွင့္ေတာ့...မိုနီကာ။



လက္ခ်ိဳးလို႕ေရ
ေစြမ်က္ရည္ သက္ေသထားလို႕
နင္သြားတဲ့ ေနာက္
ငါျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္လာခဲ့ပါ့မယ္..အခ်စ္ရယ္။



 " When you care for someone,you never let her go,even the going gets tough. "

" Never Let You Go "  the first prize winner of 2011 World Press Photo contest(Daily Life Stories category) အားခံစားေရးဖြဲ႕သည္။

                                                                                           ငခၽြန္းေယ(၂၉.၂.၂၀၁၁)